Κυριακή 14 Μαρτίου 2010

Να σας πω ένα μυστικό; Τον είδα...

Περπατούσε μόνος, περιπλανώμενος σε μοναχικούς κόσμους, ταξιδεύοντας γύρω από αιώνια τοπία που θόλωναν κάτω από τα βήματά του. Θέλησε να γνωρίσει το άρωμα του ονειρικού. Και στο ταξίδι του γεμάτος όνειρα συνέλεξε τη φαντασία που παγιδεύτηκε στα αστέρια, τους στεναγμούς που φέρνει ο αέρας μεταξύ σούρουπου και αυγής. Άμορφα πλάσματα που ζουν στα όνειρα τον επισκέφτηκαν και του δίδαξαν την ουσία της ευγενικής αφής του πάθους.
Συνέλαβε στο σημειωματάριό του όλα εκείνα τα όνειρα που δεν πραγματοποιήθηκαν, τις σκοτεινές προδοσίες του μυαλού, τις ευωδιές της σφοδρής πραγματικότητας που δεν θα ζήσει ποτέ. Γιατί δεν ζει το παρόν, ούτε το παρελθόν ή το μέλλον. Είναι η σκιά που ακολουθεί τον αέρα, ο ήχος που συνοδεύει τη φαντασία από τον ονειρόκοσμο. Ψάχνει την ομορφιά στο σκοτάδι, το πάθος στη νωθρότητα και κάθε στεναγμός τον βυθίζει σε έναν κόσμο όπου η δημιουργία είναι ζωή.
Μερικές φορές αισθάνθηκε πως ο χρόνος γλίστρησε ανάμεσα από τα δάχτυλά του και σε κάθε δευτερόλεπτο τα σκοτεινότερα φαντάσματα θα τον υπερνικούσαν. Ξύπνησε όμως από τη λιτανεία του με ένα πνεύμα δημιουργικό και οι αισθήσεις του, οι φόβοι του, εξαφανίστηκαν στη δημιουργία.
Κλείσε τα μάτια και σε κάθε σπινθήρισμα της καρδιάς σου θα καθρεφτίσει τους φόβους της ψυχής σου. Τα σχέδια του θα σε τραβήξουν βαθιά μέσα στον κόσμο του. Σε έναν κόσμο όπου ζουν τα όνειρα που αφήνουμε.

Πηγή:  Αυτός Αυτή και τα Μυστήρια

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου