Η έρευνα φαίνεται να καταρρίπτει τη θεωρία ότι τα περιστέρια φτάνουν στον προορισμό τους βασιζόμενα σε οσμές στην ατμόσφαιρα.
Η ομάδα της Κορντούλα Μόρα στο Πανεπιστήμιο του Όκλαντ στη Νέα Ζηλανδία τοποθέτησε περιστέρια σε ένα ξύλινο τούνελ με ταϊστρες στις δύο άκρες και πηνία που δημιουργούσαν μαγνητικά πεδία στην οροφή και στο πάτωμα.
Τα πουλιά εκπαιδεύτηκαν εξαιρετικά εύκολα να μετακινούνται στη μία άκρη του τούνελ όταν ενεργοποιούνταν τα πηνία και στην άλλη άκρη όταν το γήινο μαγνητικό πεδίο αφηνόταν αδιατάρακτο.
Επιπλέον, τα περιστέρια έχαναν την ικανότητα να αντιλαμβάνονται τα μαγνητικά πεδία όταν οι ερευνητές τοποθέτησαν μικρούς μαγνήτες στα ράμφη τους. Αυτό υποδεικνύει ότι η βιολογική πυξίδα όχι υπάρχει και είναι εντοπισμένη στο ράμφος.
Η Μόρα προσπάθησε στη συνέχεια να διαπιστώσει πώς τα σήματα φτάνουν από το ράμφος στον εγκέφαλο. Όταν οι ερευνητές κατέστρεψαν το τρίδυμο νεύρο, που ξεκινά από το ράμφος και καταλήγει στον εγκέφαλο, τα περιστέρια δεν μπορούσαν να διακρίνουν τα μαγνητικά πεδία.
Όταν όμως κατέστρεψαν το οσφρητικό νεύρο, απαραίτητο για την οσμή, τα πουλιά μπορούσαν ακόμα να προσανατολίζονται. Η αίσθηση της οσμής, επομένως, δεν σχετίζεται με την ικανότητα προσανατολισμού.
Πάντως μέχρι στιγμής κανένας επιστήμονας δεν έχει καταφέρει να δει στο μικροσκόπιο τα σωματίδια του μανητίτη, ενός μαγνητικού οξειδίου του σιδήρου.
Αυτό, σχολιάζει η Μόρα, ίσως οφείλεται στο εξαιρετικά μικρό μέγεθος των σωματιδίων (ίσως μερικά μικρόμετρα) καθώς και στο γεγονός ότι πολλοί ακόμα ιστοί, όπως το αίμα, περιέχουν σίδηρο.
Πηγή: rc-cafe.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου